Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΙΣΤΟΡΊΑ ΤΩΝ ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΏΝ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΙΣΤΟΡΊΑ ΤΩΝ ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΏΝ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Τετάρτη 18 Δεκεμβρίου 2024

Από τον Πυθαγόρα στον Fourier και τον Kepler

 




Η σύνδεση του Πυθαγόρα, του Fourier και του Kepler είναι μια συναρπαστική διαδρομή στην ιστορία της επιστήμης και της σκέψης, που συνδέει τα μαθηματικά με τη μουσική, την αστρονομία και τη φυσική. Και οι τρεις αυτοί επιστήμονες πίστευαν σε μια βαθιά μαθηματική τάξη που διέπει το σύμπαν, αν και με διαφορετικούς τρόπους.

Πυθαγόρας (περ. 570 – 495 π.Χ.): Η Αρμονία των Σφαιρών

Ο Πυθαγόρας και οι μαθητές του πίστευαν ότι "τα πάντα είναι αριθμός". Ανακάλυψαν τις μαθηματικές σχέσεις στις μουσικές αρμονίες (π.χ., οι αναλογίες των μηκών των χορδών που παράγουν αρμονικούς ήχους) και πίστευαν ότι οι ίδιες αναλογίες διέπουν τις κινήσεις των ουράνιων σωμάτων. Αυτή η ιδέα ονομάστηκε "Αρμονία των Σφαιρών" και υποστήριζε ότι οι πλανήτες, καθώς κινούνται, παράγουν μια "μουσική" που δεν ακούμε, αλλά που αντικατοπτρίζει μια θεϊκή μαθηματική τάξη.

Johannes Kepler (1571 – 1630): Οι Νόμοι της Πλανητικής Κίνησης

Κυριακή 11 Σεπτεμβρίου 2022

Η ιστορίκή εξέλιξη της αποδεικτικής μεθόδου

 Ορισμός της Απόδειξης

 Η αναδρομή που κάναμε για την ιστορία της απόδειξης δεν οδήγησε σε έναν ενιαίο ορισμό για αυτήν. Τί  είναι η απόδειξη; Ποια είναι η αξία της; Γιατί αποδεικνύουμε; Υπάρχει ένας ενιαίος ορισμός ο οποίος να δείχνει την ιδιαιτερότητά της; Πολλές είναι οι προσπάθειες που έχουν γίνει για να δοθεί ένας ορισμός για την έννοια της απόδειξης. 

Ο Ross (1998, αναφορά στον Knuth, 2002β) αναφέρει ότι «η ουσία των Μαθηματικών βρίσκεται στην απόδειξη». Ο πρώτος ορισμός που υπάρχει είναι αυτός του Αριστοτέλη όπου ορίζει ως απόδειξη τον τρόπο με τον οποίο εδραιώνονται τα αποτελέσματα. Σύμφωνα με την Wikipedia, η απόδειξη είναι μια πειστική παρουσίαση ότι κάποια μαθηματική πρόταση είναι απαραίτητα ορθή μέσα στα αποδεκτά πλαίσια του πεδίου των Μαθηματικών. Ωστόσο, αυτοί οι ορισμοί δεν είναι πλήρως αποδεκτοί για κάποιον που ασχολείται με τη Φιλοσοφία και τη Διδακτική των Μαθηματικών, καθώς δεν περιλαμβάνουν όλα τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά που απαρτίζουν την απόδειξη.  Συνέχεια [sd555]

Η μέθοδος της εξάντλησης από τον Αρχιμήδη θέτει τα θεμέλια για τον Ολοκληρωτικό Λογισμό

 Η μέθοδος της εξάντλησης θεωρείται ως πρόδρομος των μεθόδων του λογισμού . Η ανάπτυξη της αναλυτικής γεωμετρίας και του αυστηρού ολοκληρωτικού λογισμού τον 17ο-19ο αιώνα περιλάμβανε τη μέθοδο της εξάντλησης έτσι ώστε να μην χρησιμοποιείται πλέον ρητά για την επίλυση προβλημάτων. Μια σημαντική εναλλακτική προσέγγιση ήταν η αρχή του Cavalieri , που ονομάζεται επίσης μέθοδος των αδιαιρέτων που τελικά εξελίχθηκε στον απειροελάχιστο λογισμό των Roberval , Torricelli , Wallis , Leibniz και άλλων.

Ο Ευκλείδης χρησιμοποίησε τη μέθοδο της εξάντλησης για να αποδείξει τις ακόλουθες έξι προτάσεις στο 12ο βιβλίο των Στοιχείων του .

Πρόταση 2 : Το εμβαδόν των κύκλων είναι ανάλογο με το τετράγωνο των διαμέτρων τους. [3]

Πρόταση 5 : Οι όγκοι δύο τετραέδρων ίδιου ύψους είναι ανάλογοι με τα εμβαδά των τριγωνικών βάσεων τους. [4]

Πρόταση 10 : Ο όγκος ενός κώνου είναι το ένα τρίτο του όγκου του αντίστοιχου κυλίνδρου που έχει την ίδια βάση και ύψος. [5]

Πρόταση 11 : Ο όγκος ενός κώνου (ή κυλίνδρου) ίδιου ύψους είναι ανάλογος του εμβαδού της βάσης. [6]

Πρόταση 12: Ο όγκος ενός κώνου (ή κυλίνδρου) που είναι παρόμοιος με έναν άλλον είναι ανάλογος του κύβου του λόγου των διαμέτρων των βάσεων. [7]

Πρόταση 18 : Ο όγκος μιας σφαίρας είναι ανάλογος με τον κύβο της διαμέτρου της. [8]

Ο Αρχιμήδης χρησιμοποίησε τη μέθοδο της εξάντλησης ως τρόπο για να υπολογίσει την περιοχή μέσα σε έναν κύκλο γεμίζοντας τον κύκλο με ένα πολύγωνο μεγαλύτερης περιοχής και μεγαλύτερου αριθμού πλευρών . Το πηλίκο που σχηματίζεται από το εμβαδόν αυτού του πολυγώνου διαιρούμενο με το τετράγωνο της ακτίνας του κύκλου μπορεί να γίνει αυθαίρετα κοντά στο π καθώς ο αριθμός των πλευρών του πολυγώνου γίνεται μεγάλος, αποδεικνύοντας ότι η περιοχή εντός του κύκλου της ακτίνας r είναι πr 2 , π ορίζεται ως ο λόγος της περιφέρειας προς τη διάμετρο (C/d).

Για περισσότερα πατήστε εδώ SD710


πηγή :https://bahasa.wiki/el/Method_of_exhaustion


Τετάρτη 2 Φεβρουαρίου 2022

Η ιστορία της δευτεροβάθμιας εξίσωσης

 Ο Ευκλείδης και η εξίσωση δευτέρου βαθμού


Μολονότι ο όρος Άλγεβρα δημιουργήθηκε κατά τον Μεσαίωνα πολλές «αλγεβρικές» έννοιες είχαν κάνει την εμφάνισή τους πολύ νωρίτερα Το Βιβλίο 2 των Στοιχείων του Ευκλείδη ασχολείται με δευτεροβάθμιες αλγεβρικές εξισώσεις. Ο αλγεβρικός συμβολισμός δεν έχει επινοηθεί και
ο Ευκλείδης αναπαριστά τους αριθμούς με ευθύγραμμα τμήματα .
Οι αλγεβρικές ταυτότητες όπως η (a+b)2=a2+2ab=b2 παρουσιάζονται με μορφή γεωμετρική.
Οι πρωτοβάθμιες – γραμμικές – εξισώσεις λύνονται με

Παρασκευή 31 Δεκεμβρίου 2021

Ο Αριθμός Γκούγκολ και πως να μετρήσουμε το άπειρο

 Aριθμοί υπάρχουν 

από αρχαιοτάτων χρόνων... Α', Β', Γ'... Ι, ΙΙ, ΙΙΙ... 1, 2, 3... 
και καθώς οι πολιτισμοί εξελίσσονταν, ο ανθρώπινος νους άρχισε να συνειδητοποιεί  πως μπορεί να συνεχίσει να μετράει. 
Και οι αριθμοί μεγάλωναν.

   Η πιο σημαντική "ανακάλυψη" στον 
κόσμο των αριθμών, ήταν ο αριθμός μηδέν. 
   Το ανθρώπινο μυαλό έκανε ένα μεγάλο βήμα μπροστά όταν εννόησε πως το "τίποτα" δεν είναι τίποτα, αλλά κάτι. 
Είναι "0".
   Οι Αρχαίοι Έλληνες δεν μπόρεσαν να απαντήσουν στην ερώτηση του πως το τίποτα να είναι κάτι. Το Μηδέν τους διέφυγε.