Οι μέλισσες κρατούν κρυμμένη σοφία

                            

Οι μέλισσες κρατούν κρυμμένη σοφία

Όταν μια κυψέλη χάνει τη βασίλισσά της – τη μοναδική χορηγό ζωής και ενοποιό της πολύπλοκης κοινωνίας της – αντιμετωπίζει μια σιωπηλή καταστροφή. Ο ρυθμός της αποικίας επιβραδύνεται. Χωρίς νέα αυγά, δεν υπάρχει μέλλον, και σε λίγες εβδομάδες, η εξαφάνιση καραδοκεί.

Αλλά οι μέλισσες δεν πέφτουν στο χάος. Δεν περιμένουν να διασωθούν.
Αντ 'αυτού, ενεργούν - γρήγορα, έξυπνα, ενστικτωδώς. Αυτό που ακολουθεί είναι μια από τις πιο εκπληκτικές απαντήσεις της φύσης στην κρίση.

Όλα ξεκινούν με μια απροσδόκητη απόφαση.
Μεταξύ των αναρίθμητων κοινών προνυμφών - που προορίζονται να γίνουν απλές εργάτριες μέλισσες - επιλέγονται μερικές. Δεν είναι ξεχωριστοί. Δεν γεννήθηκαν διαφορετικοί. Αλλά το πεπρωμένο του πρόκειται να αλλάξει.

Σε αυτούς τους λίγους δίνεται κάτι εξαιρετικό: βασιλικός πολτός - μια ισχυρή, πλούσια σε θρεπτικά συστατικά έκκριση που παράγεται από εξειδικευμένες μέλισσες-νοσοκόμες. Είναι κάτι περισσότερο από φαγητό. Είναι ένα σημάδι. Ένας βιολογικός διακόπτης.

Όταν τροφοδοτείται αποκλειστικά με αυτή την ουσία, το σώμα μιας προνύμφης αρχίζει να μεταμορφώνεται. Μεγαλώνει, δυναμώνει. Το προσδόκιμο ζωής τους πολλαπλασιάζεται επί σχεδόν είκοσι. Δεν θα λειτουργεί πλέον. Κανόνας.
Η βασίλισσα δεν γεννιέται. Γίνεται.

Αυτό δεν έχει καμία σχέση με ανώτερα γονίδια. Πρόκειται για τη διατροφή, τη φροντίδα και το περιβάλλον. Αν οι άνθρωποι μπορούσαν να κάνουν το ίδιο – να πάρουν οποιοδήποτε παιδί και, με τη σωστή υποστήριξη, να καλλιεργήσουν το μεγαλείο τους – φανταστείτε τις δυνατότητες.

Η κρίση δεν τελειώνει τη ζωή. Δημιουργήστε ηγέτες.

Ο μετασχηματισμός της προνύμφης δεν την σώζει μόνο. Διασώστε ολόκληρη την κυψέλη. Ως νέα βασίλισσα, αποκαθιστά την τάξη, τη γονιμότητα και το ρυθμό στην αποικία. Ένα μέλλον που φαινόταν να απειλείται ξαναχτίζεται – ισχυρότερο, πιο ανθεκτικό.

Ένα σιωπηλό μάθημα ανθεκτικότητας
Στη σιωπή τους, οι μέλισσες μας διδάσκουν: όταν όλα φαίνονται χαμένα, αυτό που χρειάζεται δεν είναι πανικός. Είναι όραμα. Εκλογή. Ευσπλαχνία. Αρχηγία.

Ο κόσμος του μας υπενθυμίζει ότι το μεγαλείο δεν γεννιέται – καλλιεργείται. Ότι ακόμη και στις πιο σκοτεινές στιγμές, με τη σωστή υποστήριξη, ένας συνηθισμένος άνθρωπος μπορεί να γίνει εξαιρετικός.

Επειδή μερικές φορές, οι πιο ισχυροί ηγέτες αναδύονται από τις πιο αβέβαιες στιγμές.

(Συγγραφέας: άγνωστος)

Ο Αριθμός Επτά

Κατά τους Πυθαγόρειους ο αριθμός  επτά   είναι «αμήτωρ» μια και δεν είναι γινόμενο παραγόντων. Είναι επίσης το σύμβολο της τελειότητας   γιατί είναι  το άθροισμα του τρία (3) και του τέσσερα (4) που εκφράζουν τα δύο τέλεια σχήματα, το ισόπλευρο τρίγωνο και το τετράγωνο.

Ο ΠΡΌΒΛΗΜΑΑ ΤΩΝ ΧΡΩΜΆΤΩΝ ΣΤΟΝ ΌΜΗΡΟ

Το "πρόβλημα των χρωμάτων στον Όμηρο" αναφέρεται σε μια ενδιαφέρουσα παρατήρηση που έχουν κάνει οι μελετητές των ομηρικών επών. Παρατηρούν ότι ο Όμηρος, παρότι περιγράφει με λεπτομέρεια διάφορες σκηνές και αντικείμενα, χρησιμοποιεί ένα περιορισμένο φάσμα χρωμάτων και με τρόπο που διαφέρει από τη σύγχρονη αντίληψη μας για τα χρώματα.

Πιο συγκεκριμένα:

Περιορισμένος αριθμός χρωμάτων: Ο Όμηρος αναφέρει κυρίως το μαύρο, το λευκό, το πορφυρό και το κιτρινοπράσινο (συνήθως για να περιγράψει το μέλι ή το χυμό των φυτών). Δεν υπάρχει μια ξεκάθαρη λέξη για το μπλε ή το γαλάζιο, χρώματα που εμείς θεωρούμε βασικά.

Συμβολική χρήση των χρωμάτων: Τα χρώματα δεν χρησιμοποιούνται μόνο για να περιγράψουν την εμφάνιση κάποιου αντικειμένου, αλλά έχουν και συμβολικό χαρακτήρα. Για παράδειγμα, το λευκό συνδέεται συχνά με την καθαρότητα και την αγνότητα, ενώ το μαύρο με το θάνατο και το κακό.

Συγκριτικές περιγραφές: Αντί να χρησιμοποιεί ακριβείς ονομασίες για τα χρώματα, ο Όμηρος συχνά συγκρίνει τα αντικείμενα με άλλα που έχουν γνωστά χρώματα. Για παράδειγμα, μπορεί να περιγράψει το δέρμα κάποιου ως "λευκό σαν το γάλα" ή τα μάτια κάποιου ως "μαύρα σαν το κρασί".

Γιατί συμβαίνει αυτό;

Υπάρχουν διάφορες θεωρίες για να εξηγήσουν αυτό το φαινόμενο:

Γλωσσικοί περιορισμοί: Μπορεί να μην υπήρχαν συγκεκριμένες λέξεις για όλα τα χρώματα στην αρχαία ελληνική γλώσσα της εποχής του Ομήρου.

Συμβολική χρήση του χρώματος: Τα χρώματα είχαν μεγαλύτερη συμβολική σημασία και λιγότερο μια αντικειμενική περιγραφή.

Καλλιτεχνική επιλογή: Ο Όμηρος μπορεί να επέλεξε να χρησιμοποιήσει ένα περιορισμένο φάσμα χρωμάτων για να τονίσει συγκεκριμένα χαρακτηριστικά ή συναισθήματα.

Συνολικά:

Το "πρόβλημα των χρωμάτων στον Όμηρο" μας προσκαλεί να αναλογιστούμε πώς αντιλαμβανόμαστε και περιγράφουμε το χρώμα σήμερα και πώς αυτό μπορεί να διαφέρει από τις αντιλήψεις των ανθρώπων σε άλλες εποχές και πολιτισμούς. Είναι μια ενδιαφέρουσα πτυχή της ομηρικής ποίησης που μας βοηθά να κατανοήσουμε καλύτερα τη γλώσσα, τη σκέψη και τον κόσμο των αρχαίων Ελλήνων.

Τι απίστευτη ανακάλυψη!

Οι επιστήμονες ανακάλυψαν ότι τα μυρμήγκια, αφού συλλέξουν τους σπόρους που χρειάζονται για το χειμώνα, σπάνε αυτούς τους σπόρους στη μέση προτού τους