Βραχυπρόθεσμα, το άγχος μπορεί να ωθήσει ένα παιδί να εξασκηθεί στο ρεσιτάλ πιάνου του ή να εμπνεύσει έναν έφηβο να μελετήσει όταν προτιμά να είναι έξω με φίλους. Αλλά το χρόνιο άγχος —για παράδειγμα, από τις ακατάπαυτες σχολικές πιέσεις, την κοινωνική
Η αβεβαιότητα κάνει τα παιδιά ανήσυχα και κάνει τους γονείς να φαίνονται αναξιόπιστοι. Ίσως αυτό είναι πρόβλημα;
Τα παιδιά κάνουν συνεχώς αιτήματα. Ορισμένα αιτήματα απαντώνται εύκολα: "Φυσικά μπορείτε να πάτε να παίξετε έξω !" Ορισμένα αιτήματα μπορούν να απορριφθούν αμέσως: "Όχι, δεν μπορείτε απολύτως να έχετε έναν αλιγάτορα για ένα κατοικίδιο!" Αλλά υπάρχουν ορισμένα αιτήματα που μπορεί να είναι πιο δύσκολο να απαντηθούν. απαιτούν περισσότερη σκέψη επειδή τα αποτελέσματα δεν είναι άμεσα εμφανή, ή η εκπλήρωση του αιτήματος μπορεί να είναι άβολη ή να εξαρτάται από μεταβλητές εκτός ελέγχου των γονέων. Και τότε είναι που οι γονείς φτάνουν στην παλιά αναμονή: «ίσως». Είναι μια από τις πιο συχνά εκφωνούμενες λέξεις - και, αποδεικνύεται, πιο επιζήμια - στη γονική εργαλειοθήκη.
Η χρήση του «ίσως» ως απάντηση συχνά φαίνεται σαν ο πιο λογικός τρόπος για να απαντήσετε σε ένα παιδί. Μπορούμε να πάμε στην παιδική χαρά αφού γυρίσεις από τη δουλειά; Λοιπόν, εξαρτάται από το πώς πήγε η μέρα. Εξαρτάται από το τι είναι για δείπνο. Εξαρτάται από τον καιρό και αν η μαμά και ο μπαμπάς έχουν αρκετή ενέργεια για να φύγουν από το σπίτι. Όλα αθροίζονται σε ένα μεγάλο άμορφο «ίσως».
Πολλές φορές, οι γονείς χρησιμοποιούν το «ίσως» επειδή θέλουν να αποφύγουν τις άμεσες συνέπειες του όχι. Σε τελική ανάλυση, το να πείτε σε ένα παιδί ότι ένα ταξίδι στο πάρκο πιθανότατα δεν θα γίνει μετά τη δουλειά θα μπορούσε να οδηγήσει σε απογοήτευση και πιθανή κατάρρευση. Άλλοι γονείς μπορεί απλώς να θέλουν να καθυστερήσουν να αισθάνονται ένοχοι που λένε όχι σε ένα εύλογο αίτημα. Άλλοι πάλι μπορεί να είναι πραγματικά αβέβαιοι για την απάντησή τους και χρειάζονται χρόνο ή πληροφορίες. Σε όλες αυτές τις συνθήκες, είναι απολύτως λογικό να πιστεύουμε ότι η καθυστέρηση της απόφασης μέσω μιας μη δεσμευτικής απάντησης είναι η καλύτερη τακτική κίνηση.
Τακτική, μπορεί να είναι, αλλά είναι μια συναισθηματική ωρολογιακή βόμβα.
Τα παιδιά που λαμβάνουν ένα «ίσως» - ή ένα «θα δούμε» ή «θα πρέπει να το σκεφτώ» - μένουν με αβεβαιότητα. Και μέχρι να απαντηθεί η ερώτησή τους, γεμίζουν αυτή την αβεβαιότητα με φανταστικά αποτελέσματα, τόσο καλά όσο και κακά ανάλογα με την εμπειρία και τη συναισθηματική τους προδιάθεση. Αυτό μπορεί να είναι καλό για ένα αισιόδοξο παιδί, που μπορεί να περάσει τη μέρα του ονειρευόμενος να παίξει στο πάρκο. Αλλά για ένα ανήσυχο παιδί, ένα «ίσως» θα μπορούσε να οδηγήσει σε μια μέρα που δαπανάται σε αγωνιώδη αναμονή για κακά νέα. Όταν η απάντηση ενός γονέα ήταν πάντα όχι, και τα δύο παιδιά έχουν προετοιμαστεί για μια έκρηξη απογοήτευσης.
Οι κακές αντιδράσεις στην αβεβαιότητα δεν είναι ελάττωμα του χαρακτήρα. Είναι άνθρωποι. Σε ένα τεύχος του 2019 του περιοδικού Frontiers in Psychology , οι ερευνητές του Πανεπιστημίου Tufts πρότειναν ότι όταν αντιμετωπίζουν αβέβαιες καταστάσεις οι άνθρωποι χτίζουν νοητικές προσομοιώσεις προβλέποντας το αποτέλεσμα. Τις περισσότερες φορές, αυτά τα φανταστικά αποτελέσματα είναι προκατειλημμένα προς την αρνητικότητα. Και αυτή η αρνητικότητα κάνει την αβεβαιότητα δυσάρεστη. Στην πραγματικότητα, η αβεβαιότητα φαίνεται να είναι ευχάριστη μόνο στο πλαίσιο παιχνιδιών ή ψυχαγωγίας, όπως μυθιστορήματα μυστηρίου και αθλητικές εκδηλώσεις.
Αλλά η οικογενειακή ζωή δεν είναι αστυνομική ιστορία ή παιχνίδι. Τουλάχιστον, όχι συνήθως. Και πάρα πολλά «ίσως» που τελειώνουν σε «όχι» μπορούν να δώσουν σε ένα παιδί μια σειρά από δυσάρεστες εμπειρίες που τελικά θα διαβρώσουν την εμπιστοσύνη του σε έναν γονέα.
Η λέξη «ίσως» δίνει επίσης στα παιδιά ένα διαπερατό όριο. Η αβεβαιότητα μπορεί να ωθήσει τα παιδιά να πάρουν τις δικές τους αποφάσεις. Ένα παιδί που του λένε ότι μπορεί να παρακολουθήσει τηλεόραση πιθανότατα θα «βλέπει τηλεόραση». Ένα παιδί που του λένε ότι μπορεί να πιει αναψυκτικό, πιθανότατα θα πιει απλώς τη σόδα. Όταν τα όρια δεν έχουν τεθεί, είναι λογικό στοίχημα να υποθέσουμε ότι ένα ίσως είναι ναι. Υπάρχει μια βολή 50/50 ότι είναι η σωστή επιλογή. Και πότε πέσουν οι συνέπειες; Έχετε ήδη απολαύσει τη σόδα ή την τηλεόραση, οπότε τι σημασία έχει;
Μήπως αυτό σημαίνει ότι οι γονείς πρέπει να είναι σίγουροι για όλες τις αποφάσεις τη δεύτερη φορά που το παιδί τους χτυπήσει με μια ερώτηση ή ένα αίτημα; Οχι. Αυτή είναι μια παράλογη προσδοκία. Και μάλιστα, είναι σημαντικό τα παιδιά να καταλάβουν ότι οι γονείς τους μερικές φορές δεν έχουν απάντηση. Αλλά το να μην έχεις την απάντηση και να κάνεις προσπάθεια να τη βρεις, δεν είναι το ίδιο με το να είσαι ηθελημένα αβέβαιος. Ένα «ίσως» που δεν ακολουθείται από μια πραγματική προσπάθεια για να καταλήξουμε σε μια απόφαση ναι ή όχι απλώς κάνει έναν γονέα να φαίνεται αβέβαιος και εύθυμος.
Οπότε, η αποβολή ίσως από το γονικό λεξικό σημαίνει την αντικατάστασή του με πιο αποφασιστικές και προληπτικές απαντήσεις. Σε ορισμένες περιπτώσεις, όπου ένας γονέας θέλει απλώς να αναβάλει τα άσχημα νέα, είναι καλύτερο να πει απλώς όχι σε ένα αίτημα και να επεξεργαστεί την αντίδραση. Εναλλακτικά, εάν η ενοχή του όχι είναι πολύ βαριά, ίσως είναι η κατάλληλη στιγμή να εξετάσετε εάν το όχι είναι η σωστή απάντηση. Τι θα συμβεί αν πείτε ναι; Σε πολλές περιπτώσεις, το ναι οδηγεί απλώς σε μια καλή στιγμή. Αλλά αν ναι είναι η απάντηση, οι γονείς πρέπει να είναι σίγουροι και να ακολουθήσουν.
Υπάρχουν πραγματικές συνθήκες όπου οι γονείς χρειάζονται περισσότερες πληροφορίες πριν δώσουν μια απάντηση. Εάν συμβαίνει αυτό, τότε ένα παιδί θα ωφεληθεί από το να γνωρίζει ποιες πληροφορίες πρέπει να συλλεχθούν. Και αν η συλλογή αυτών των πληροφοριών απαιτεί χρόνο, τότε οι γονείς θα πρέπει να δώσουν στους εαυτούς τους μια προθεσμία και ίσως ακόμη και να στρατολογήσουν το παιδί στη συλλογή πληροφοριών. Έτσι το «ίσως» γίνεται, «Θα πάρω μια απόφαση για το πάρκο αφού ελέγξουμε την πρόγνωση του καιρού στις 2 μ.μ.».
Σε περιπτώσεις όπου η απάντηση «ναι» εξαρτάται από απρόοπτα που είναι υπό τον έλεγχο του παιδιού - μια αγγαρεία ολοκληρώθηκε ή ακολουθούνται κανόνες - οι γονείς πρέπει να βεβαιωθούν ότι τα παιδιά έχουν έναν στόχο και μια σαφή πορεία προς την επίτευξή του. Το να βάλεις ένα παιδί στον έλεγχο της απάντησης κάνει τα μαλακά όρια λίγο πιο δύσκολα. Η απάντηση είναι όχι, μέχρι να εκπληρωθούν οι προϋποθέσεις.
Δεν υπάρχουν πραγματικές περιπτώσεις στην καθημερινή ζωή όπου το «ίσως» δεν μπορεί να αντικατασταθεί με πιο σίγουρες απαντήσεις, ακόμα κι αν αυτή η απάντηση είναι: «Συγγνώμη, δεν μπορώ να απαντήσω σε αυτήν την ερώτηση μέχρι να τελειώσω το δείπνο». Είναι απλώς θέμα εξάσκησης σαφούς και ειλικρινούς επικοινωνίας. Και αυτό το είδος επικοινωνίας θα βοηθήσει τα παιδιά να γίνουν ενήλικες με αυτοπεποίθηση. Όχι ίσως γι' αυτό
https://www.fatherly.com
Αν χρειάζεσαι βοήθεια για την λύση των ασκήσεων ή έχεις οποιαδήποτε απορία πάτησε εδώ
Για περισσότερες πληροφορίες εδώ
Αν θέλεις να βλέπεις καθημερινά νέα άρθρα μπορείς να το κάνεις ακολουθώντας μας στο Facebook, ή επισκέψου την ομάδα υποστήριξης μαθημάτων στο Facebookκαι Instagram
