Μικρή αναφορά στον Αλμπέρ Καμύ μέσα από τα δικά του λόγια.
Ένα απόσπασμα από τον «Eπαναστατημένο ‘Ανθρωπο»:
«Μπορούμε να καθορίσουμε τη θετική άποψη της αξίας που πιθανόν υπάρχει σε κάθε εξέγερση, συγκρίνοντας τη με μια παντελώς αρνητική έννοια, όπως για παράδειγμα την μνησικακία, έτσι όπως την προσδίδει ο Σέλερ. Πράγματι, η κίνηση της εξέγερσης είναι κάτι περισσότερο από μια πράξη διεκδίκησης, με την πιο έντονη σημασία της λέξης. Η μνησικακία ορίζεται πολύ σωστά από τον Σέλερ ως μια αυτοτοξίνωση, ως η βλαβερή έκκριση, σε κλειστό χώρο, μιας παρατεταμένης ανικανότητας. Η εξέγερση, αντίθετα, τεμαχίζει τον άνθρωπο και τον βοηθά να δει πέρα από το άτομο του. Ελευθερώνει κύματα που από στάσιμα γίνονται ορμητικά. Ο ίδιος ο Σέλερ τονίζει την παθητική πλευρά της μνησικακίας , παρατηρώντας τη σημαντική θέση που κατέχει στην ψυχολογία των γυναικών που κλίνουν προς τον πόθο και την κτητικότητα. Απεναντίας, στην πηγή της εξέγερσης υπάρχει μια αρχή πληθωρικής δραστηριότητας και ενέργειας. Ο Σέλερ έχει, επίσης, δίκιο όταν αναφέρει ότι ο φθόνος χρωματίζει έντονα τη μνησικακία.
