Πρόσω ολοταχώς !
Παγωμένο το βλέμμα.. Ιδρώτας κρύος κυλά.. Υπάκουσε ! Τώρα ! Είσαι στρατιώτης εκτελείς εντολές ! Ζάλη, η καρδιά χτυπάει γοργά... Τα παιδιά πάνω στα κάγκελα με πανώ και τη Σημαία ! "Εδώ Πολυτεχνείο ! " " Σας μιλάει ο ελεύθερος ραδιοφωνικός σταθμός των ελεύθερων αγωνιζόμενων φοιτητών, των ελεύθερων αγωνιζόμενων Ελλήνων ! " Φωνές ! Συνθήματα κι ο χρόνος τελειώνει.. Περνούν τα δευτερόλεπτα σαν μια ολόκληρη ζωή.. Χάνεται η ανθρώπινη υπόσταση, βγαίνει το Κακό.. Αυτό κυβερνά το σιδερένιο θάνατο.. "'Οχιιι ! ".....Κλείνει τα μάτια στον εφιάλτη. 'Ενας Εφιάλτης πρόδωσε κάποτε τους 300.. Τώρα σκοτώνει δίχως έλεος.. Σιωπή...... Γιατί δεν μιλάει κανείς ; Τα παιδιά, σαν πουλιά λαβωμένα δεν πρόλαβαν να πάρουν της μάνας, το στερνό φιλί.. Κείτονται άψυχα, ασάλευτα πια.. Κι ο ήλιος βάφτηκε κόκκινος εκείνη τη μαύρη μέρα.. 'Ισα που ψέλλισε κι αυτός : "Ψωμί, Παιδεία, Ελευθερία.."Copyright 2017
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου