ΝΙΚΟΛΟ ΜΑΚΙΑΒΕΛΙ Έφη...

 

ΝΙΚΟΛΟ ΜΑΚΙΑΒΕΛΙ

Έφη...

-Ο καθένας βλέπει αυτό που φαίνεσαι, λίγοι καταλαβαίνουν αυτό που είσαι.

-Η αρετή κι ο πλούτος σπάνια πηγαίνουν στον ίδιο άνθρωπο.

-Το λιοντάρι δεν ξέρει να προστατευθεί από παγίδες και η αλεπού δεν μπορεί να αντιμετωπίσει τους λύκους. Πρέπει να είσαι λοιπόν αλεπού για να αναγνωρίζεις τις παγίδες και λιοντάρι για να τρομάζεις τους λύκους.

-Έναν ηγέτη πρέπει να τον φοβούνται και να τον αγαπούν. Αν δεν γίνεται και τα δύο, τότε καλύτερα μόνο να τον φοβούνται.

-Δεν υπάρχει τίποτε πιο σημαντικό για τον ηγεμόνα από το να φαίνεται ότι είναι θρήσκος.

-Τους αντιπάλους σου ή πρέπει να τους παίρνεις με το μέρος σου ή να τους εκμηδενίζεις.

-Ο άνθρωπος είναι καλός μόνο όταν είναι αδύναμος.

-Ο πόλεμος αρχίζει όταν θέλεις, αλλά δεν τελειώνει όταν θέλεις.

-Η υπόσχεση που δόθηκε ήταν μια αναγκαιότητα του παρελθόντος. Ο λόγος που δεν κρατήθηκε είναι μια αναγκαιότητα του παρόντος.

-Ποτέ μην προσπαθείς να κερδίσεις με τη βία αυτό που μπορεί να αποκτηθεί με πονηριά.

-Οι άνθρωποι είναι τόσο αφελείς και τόσο έτοιμοι να υπακούσουν, ώστε ποτέ δεν θα λείψουν τα θύματα σε έναν αχρείο για να κάνει τις απάτες του.

-Η πρώτη εντύπωση που δημιουργεί ένας ηγεμόνας είναι αυτή που δίνουν οι άνθρωποι που τον περιστοιχίζουν.

Από το βιβλίο του ο ΗΓΕΜΩΝ...

[Η «σκοτεινή» πλευρά της πολιτικής...]

(...) Όταν οι ιερείς ζητούσαν από τους ηγεμόνες του 16ου αιώνα να σχηματίσουν την εικόνα του διαβόλου, στο μυαλό τους ερχόταν ο Νικολό Μακιαβέλι. Το όνομά του έγινε συνώνυμο του κακού, του σατανικού με τον όρο «μακιαβελισμός» να σημαίνει τον αδίστακτο κυνισμό ή κάθε ηθικά απαράδεκτη πολιτική.

Σήμερα, βέβαια, ο Μακιαβέλι θεωρείται ο πατέρας της σύγχρονης πολιτικής επιστήμης, ο πρώτος που διαχώρισε την πολιτική από την ηθική. Οι ιδέες του επηρέασαν τόσο πολύ τους διαδόχους του ώστε ακολουθώντας κανείς την ιστορία της σύγχρονης πολιτικής φιλοσοφίας σε κάθε της βήμα θα βρει κάτι απ΄αυτόν...

Γεννήθηκε τον Μάιο του 1469 στην Φλωρεντία.. Η παιδεία φιλελεύθερη, βαθύτατα επηρεασμένη από τον ουμανισμό μελετώντας ενδελεχώς ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗ, ΘΟΥΚΥΔΙΔΗ, ΠΛΑΤΩΝ και πολλών άλλων Ελλήνων φιλοσόφων.

Σε ηλικία 23 ετών, εισήλθε στη δημόσια υπηρεσία της Φλωρεντίας διορίστηκε γραμματέας της καγκελαρίας και αργότερα έγινε αχώριστος προσωπικός σύμβουλος του κυβερνήτη της Φλωρεντίας Πιέρο ΣΟΝΤΕΡΙΝΙ, υπηρεσία που αντιστοιχούσε σε θέση ανάλογη προς αυτήν του υπουργού Εξωτερικών. Ήταν τόση η επιρροή του που λεγόταν ότι ο Μακιαβέλι έγραφε και ο Σοντερίνι απλά υπέγραφε...

Το πιο γνωστό του έργο <Ο ΗΓΕΜΩΝ> μια ωδή στον ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΑΜΟΡΑΛΙΣΜΟ.

Κεντρική θέση στη σκέψη του κατέχει η αρετή που δεν πρόκειται όπως την όριζε η Εκκλησία ως χριστιανικές αξίες, αλλά κάθε χαρακτηριστικό που βοηθάει τον ηγεμόνα να διατηρήσει την εξουσία, όπως η ΠΡΟΣΑΡΜΟΣΤΙΚΟΤΗΤΑ.

Ο ηγεμόνας πρέπει να είναι ικανός να μεταβάλει τη συμπεριφορά του από το καλό στο κακό και το αντίστροφο όπως το υπαγορεύουν οι συνθήκες. Αν η καλοσύνη τον εμποδίζει να πετύχει κάποιον στόχο, τότε πρέπει να την παραβλέψει. Όπως υποστηρίζει είναι σωστό ο ηγεμόνας να φαίνεται ότι πράττει σύμφωνα με τις χριστιανικές αξίες, εάν αυτό του δίνει δημοσιότητα αλλά είναι επίσης σωστό να πράττει το αντίθετο, αν πρόκειται να διατηρήσει την εξουσία του.

Ο Μακιαβέλι παρατηρεί επίσης ότι όσοι πέτυχαν τους στόχους τους δεν κρατούσαν πάντα τον λόγο τους για αυτό και ο ηγεμόνας πρέπει να μην τηρεί τόσο αυστηρά τις υποσχέσεις του γιατί μόνο έτσι μπορεί να εκπληρώσει τους στόχους του γρήγορα και αποτελεσματικά.

Ο Φλωρεντινός πολιτικός συνεχίζει υποστηρίζοντας ότι βασική έγνοια του μονάρχη είναι η επικράτηση, αναφέροντας 2 τρόπους επιβολής τον ΝΟΜΟ και την ΒΙΑ. Ο 1ος πρώτος ταιριάζει στους ανθρώπους και ο 2ος στα κτήνη, επειδή όμως πολλές φορές ο πρώτος δεν επαρκεί, ο ηγεμόνας μπορεί να προσφεύγει στον δεύτερο εάν επιθυμεί να αποκτήσει τον πολυπόθητο σεβασμό και όταν βλέπει ότι αυτό δεν μπορεί να γίνει με το καλό, τότε το καλύτερο που έχει να κάνει είναι να τοποθετήσει την βία στον πυρήνα της κρατικής εξουσίας.

Ο Μακιαβέλι ΑΠΕΧΘΑΝΕΤΑΙ την ΔΙΑΦΘΟΡΑ...

Ο ιδανικός ηγεμόνας αν χαρακτηρίζεται από αυτή θα γινόταν μισητός και η θέση του θα κλονιζόταν, τουναντίον οφείλει να προσέχει την ευημερία του λαού του, να μην είναι άρπαγας, ούτε να καταχράται την περιουσία τους.

Η προσαρμοστικότητά του επιτρέπει να λαμβάνει όσα περισσότερα οφέλη μπορεί από κάθε κατάσταση ακόμη και να λέει ψέματα προς το συμφέρον του συνόλου της πολιτείας. Η βία είναι επιτρεπτή ως έσχατη λύση για ώστε να σέβονται τις αποφάσεις του και να εξασφαλιστεί η πολιτική σταθερότητα. Δεν είναι τυχαίο το ότι τα λεγόμενά του είχαν όχι μόνο θεωρητικό αλλά και πρακτικό αντίκτυπο, σε κορυφαίους πολιτικούς από την εποχή της Αναγέννησης μέχρι και σήμερα.

Συμπερασματικά...

Το βιβλίο του ο ηγεμών δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένας άκρως κυνικός πολιτικός οδηγός για την διατήρηση και την κατάκταση της εξουσίας, νουθετώντας κάθε ηγεμόνα ότι ο ΣΚΟΠΟΣ ΑΓΙΑΖΕΙ τα ΜΕΣΑ. Οι απόψεις του μπορεί να φανούν χρήσιμες, ίσως όχι για να εφαρμοστούν κατά γράμμα, αλλά για να βοηθήσουν στην εύρεση της ΜΕΣΟΤΗΤΑΣ, δηλαδή της ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΙΚΗΣ ΑΡΕΤΗΣ. Το έργο του αυτό καθαυτό καθοριστικό για την εξέλιξη της δυτικής πολιτικής σκέψης το οποίο δέχτηκε είτε σημαντικές επικρίσεις είτε πλήρη αποδοχή. Πολλοί είναι εκείνοι που θεωρούν τον ΝΙΚΟΛΟ ΜΑΚΙΑΒΕΛΙ πατέρα της σύγχρονης πολιτικής επιστήμης και επίσης αρκετοί εκείνοι που τον χαρακτηρίζουν απλά κυνικό, διεφθαρμένο και αυταρχικό.